Psycholog dziecięcy

Jeżeli zachowanie dziecka nagle się zmienia, opuszcza się w nauce, nie chce spotykać się z kolegami albo gdy doświadczyło trudnej sytuacji być może będzie mu potrzebna wizyta u psychologa. Psycholog dziecięcy zajmuje się diagnozowaniem i rozwiązaniem problemów emocjonalnych i rozwojowych dzieci. Służy radą i pomocą w rozwiązywaniu problemów. Robi to w oparciu o swoją wiedzę i doświadczenie, a także przy pełnym wsparciu rodziców lub opiekunów prawnych dziecka. Konsultuje zaburzenia psychiczne u dzieci, takie jak smutek, nadpobudliwość, lęki, niepowodzenia szkolne, frustrację czy zaburzenia odżywiania. Pomaga rodzicom przezwyciężyć problemy wychowawcze a także pomoże znaleźć przyczynę niepokojących zachowań i zaproponować rozwiązanie problemów. Do psychologa dziecięcego zgłaszają się rodzice samodzielnie lub po sugestii ze strony szkoły. Ważne jest aby psycholog dziecięcy miał stale wsparcie rodziców dziecka, mógł porozmawiać o dziecku i jego problemach, przygotować się do spotkania z dzieckiem, a także ustalić wspólny plan działania.

Do psychologa uczęszczają dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, a także nastolatkowie w trudnym okresie wieku dojrzewania. Decyzja o zabraniu dziecka do psychologa bardzo często bywa przez rodziców odwlekana. Wizyta u psychologa nadal budzi opór. Rodzice obawiają się, że ich dziecko zostanie napiętnowane, a to utrudni mu późniejsze funkcjonowanie. Warto jednak zmierzyć się ze swoimi lękami i pokonać je. Psycholog dziecięcy ma za zadanie pomóc dziecku uporać się z jego problemami, a rodzicom zrozumieć ich istotę. Dlatego warto odwiedzić psychologa gdy Twoje dziecko ma problemy z nawiązywaniem kontaktu z rówieśnikami, jest chorobliwie nieśmiałe i wycofane, ma problemy z emocjami (nadmierna płaczliwość lub agresja), ma zaburzenia snu lub łaknienia, przeżyło śmierć kogoś bliskiego, ma stany lękowe i fobie lub zachowania autoagresywne, zmieniło swoje zachowanie w związku z pojawieniem się rodzeństwa, przeprowadzką, zmianą szkoły lub przedszkola.
Nie wolno bagatelizować dziecięcych problemów i umniejszać ich wagi. Należy pamiętać, że dla dziecka jego problemy nie są błahe, tylko bardzo poważne. Ignorowanie ich, wyśmiewanie się z nich, czy umniejszanie im może sprawić, że dziecko wpadnie w jeszcze większe problemy, bo nie będzie czuło oparcia i straci do zaufanie a dodatkowo może rozwinąć problemy z samooceną.