Ból neuropatyczny – skąd pochodzi i jak z nim walczyć?

Ból neuropatyczny to specyficzny rodzaj bólu wynikający z uszkodzenia lub nieprawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. W przeciwieństwie do bólu powstającego na skutek urazów tkanek (np. skaleczenie, złamanie), ból neuropatyczny nie jest bezpośrednio związany z uszkodzeniem ciała, lecz z zaburzeniami w przewodzeniu sygnałów nerwowych. Może być przewlekły, trudny do leczenia i znacząco obniżać jakość życia pacjenta.

Skąd pochodzi ból neuropatyczny?

Ból neuropatyczny jest efektem uszkodzenia lub dysfunkcji nerwów obwodowych albo ośrodkowego układu nerwowego. Może pojawić się w wyniku różnych schorzeń i urazów, takich jak:

• Neuropatia cukrzycowa – uszkodzenie nerwów spowodowane długotrwałą cukrzycą,
• Stwardnienie rozsiane – choroba autoimmunologiczna prowadząca do uszkodzenia osłonek mielinowych nerwów,
• Półpasiec – wirusowe zakażenie nerwów, które może powodować przewlekły ból (neuralgia popółpaścowa),
• Urazy rdzenia kręgowego i inne uszkodzenia układu nerwowego,
• Neuropatie polekowe – ból nerwowy jako efekt uboczny niektórych leków, np. stosowanych w chemioterapii.

Charakterystycznymi objawami bólu neuropatycznego są uczucie pieczenia, mrowienia, przeszywającego bólu, a także nadwrażliwość na dotyk i temperaturę.

Jak skutecznie walczyć z bólem neuropatycznym?

Ze względu na jego mechanizm, standardowe środki przeciwbólowe (np. paracetamol, ibuprofen) zazwyczaj nie przynoszą oczekiwanych efektów. W leczeniu bólu neuropatycznego stosuje się:

• Leki przeciwdepresyjne (amitryptylina, duloksetyna) oraz leki przeciwpadaczkowe (gabapentyna, pregabalina), które modulują aktywność nerwową i zmniejszają odczuwanie bólu,
• Fizjoterapię i metody rehabilitacyjne, wspierające regenerację nerwów i poprawiające mobilność,
• Terapie alternatywne, takie jak akupunktura, neuromodulacja czy psychoterapia, które mogą wspomagać leczenie farmakologiczne i poprawiać komfort życia pacjenta.

Ból neuropatyczny to poważne schorzenie wynikające z uszkodzenia układu nerwowego. Ze względu na jego przewlekły charakter wymaga kompleksowego podejścia, obejmującego farmakoterapię, rehabilitację oraz terapie wspomagające. Wczesna diagnoza, konsultacja z neurologiem oraz wsparcie fizjoterapeuty mogą pomóc w skuteczniejszym zarządzaniu bólem i poprawie jakości życia pacjenta.